Spieren maak je sterker door ze te gebruiken. Iedereen weet
dat als je een tijdje uit de running bent geweest, dat je spieren dan slap
worden. Het werkwoord van slap is slapen. ‘Kom op nou’, schreeuwt een opdringerige papzak en roept ons op om
naar Basic Fit te gaan. Ik heb zo’n sportschool 1 keer geprobeerd maar,
opgevoed in de ontkenning van mijn eigen kracht en door de kolere herrie van
opzwepende muziek, heb ik het bij die ene keer gelaten. Ik ben een Slapjanus.
En als ik even naar dit woord ga, valt mijn oog op anus. Een weinig
aantrekkelijk beeld dus schieten mijn hersenen in de billenstand. Jennifer
Lopez. Wist u dat zij haar billen had verzekerd voor 300 miljoen dollar? Ik ben
een Billenman. Billen werken op mij als een magneet, alhoewel mijn eigen billen
steeds meer slapen. Zou ik de vorm van
mijn billen nog kunnen beïnvloeden of moet ik mij maar neerleggen bij de
gedachte dat ik niet meer geschikt ben als sparringpartner noch als paringspartner?
Kan het zijn dat een mens naast een grote Wilspier, een
musculus glutaes maximus, ook een grote Wilspier heeft? Een musculus voluntas
maximus. Wist u dat de gluteus maximus de grootste spier van ons lichaam is?
Hoe zit dat met de omvang van de grote wilspier? In zijn juiste perspectief
begrepen, is de wil, meer dan enige andere factor, de sleutel tot vrijheid en
keuze. En dat is niet niks. Zou je de vorm van je willen net zo kunnen trainen
als de vorm van je billen?
Allemaal hebben we soms te maken met situaties die vragen om
het gebruik van onze wil. Als we dat doen, stijgt ons psychisch voltage en
kunnen we tot een grotere vrijheid komen. Als we het niet doen worden we
verpletterd onder de omstandigheden van het leven en begraven we ons steeds
dieper in de groeven der gewoonte. Dat koersen op de automatische piloot, op
routines of juist instinctief handelen, voorkomt dat we nieuw gedrag kunnen
bedenken. En als er iets nodig is in deze duizelingwekkende tijd, dan is het
wel het vinden van nieuw handelingsrepertoire.
Wat nu als we naast een Sportschool voor Mooie Billen nu ook
een School voor Mooi Willen zouden opzetten? Een Laboratorium waarin we, niet
uit gewoonte of plichtsgevoel, onze wil mogen ontdekken. En daarmee ons
wilsrepertoire vergroten en uit onze cirkel van Willoosheid stappen? Dat
vereist natuurlijk wel dat je die school regelmatig bezoekt of op een andere
manier jezelf beperkt en disciplineert.
Wil betekent soms ploeteren, soms druist die regelrecht in
tegen onze ingeslepen zienswijzen en routines. Maar er is ook een gezonde wil,
voortkomend uit onze kern, ons wezen. Een metakracht, zoals Alyce en Elmer
Green het noemden, die het spel van de verschillende elementen van de
persoonlijkheid vanuit een onafhankelijk standpunt kan sturen, zonder zich met
1 ervan te vermengen of te vereenzelvigen.
‘Je moet doen wat je
niet laten kunt’, zei mijn vader. Maar of hij werkelijk bedoelde dat het echte
willen alleen gebeurt vanuit ons middelpunt, ik weet het niet. Net zo min als
ik precies weet wat ik nu werkelijk zelf wil met de rest van mijn leven. Globaal
weet ik het wel: ik wil mijn talenten tot uiting brengen. Maar wie kan daar
tegen zijn? Niemand is tegen een mooie lente, nietwaar. Maar hoe breng ik dat
nu in stelling? Hoe breng ik mijn wil in actie? Gewoon door te oefenen? ‘Kom op nou.’
