donderdag 24 december 2015

Alles wendt



Het probleem van onze tijd is dat we in onze samenleving in een uiterste turbulentie terecht zijn gekomen. Steeds grotere versnelling en steeds sterkere vertraging van de ontwikkelingen die op de meest uiteenlopende gebieden gaande zijn, wisselen elkaar voortdurend af. Daardoor wordt de individuele mens vaak uit zijn eigen centrum getrokken, met alle ernstige gevolgen die dat voor zhijn fysieke en psychische gezondheid meebrengt. Volgens Jaap Voigt is onze cultuur blijvend ‘uit fase’ en is dat een kenmerk van onontkoombaar verval. Het enige antwoord daarop is volgens Voigt het herstel van een organisch ritme. En wat is zo’n natuurlijk ritme in een wereld die weinig wisseling van bewegingen toestaat en maar één tempo heeft, up, en maar één credo: meer. 

Afgelopen dinsdag hebben we met een beperkt aantal mensen de Winter Zonnewende gevierd. De kortste dag van het jaar, bijna volle maan. Een aantal jaar geleden zou ik daar niet aan hebben meegedaan maar ach, alles wendt, dus ik ook. Met twaalf mensen zaten we rond het kampvuur en stonden stil bij de wisseling van seizoenen. Opvallend was dat het minder koud was dan de viering van de herfst in september. Nou hoeft dat natuurlijk niks te zeggen en misschien ook wel. In ieder geval, we stapten even uit de tredmolen van de dagelijkse waan, onze aandacht werd getrokken door het vuur. En het werd stil terwijl de nagenoeg volle maan af en toe door de wolken knipoogde. Een beschermingsritueel werd gedaan om de groep af te schermen van nadelige externe invloeden, een reinigingsritueel om stil te staan bij de vraag hoe je in je kracht blijft staan in een zo snel veranderende wereld. En een mooie afsluiting in de Schaftwagen met warme wijn en Hete Bliksem van het Veld voor Verder. 

Herstel van het natuurlijke ritme is het enige werkelijke antwoord op de steeds groter wordende turbulentie in de buitenwereld. Het ritme van de seizoenen is de grondtoon van ons bestaan. De mate van aandacht voor deze levensstroom bepaalt of je leven en werk stagneert , voelt als het waden door stroperige massa of zichzelf vernieuwt. Toch lekker om af en toe eens in eht viir te turen en stil te staan bij deze wezenlijke vraag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten