Ik ben omdat wij zijn

De laatste tijd word ik steeds vaker gevraagd als faciltator van Communities. Of ze nu Communities of Learners, Communities of Practise of gewoon Leerwerkgemeenschappen genoemd worden, mensen van nu lijken behoefte te hebben om meer met andere mensen te doen. Gelukkig maar. We hebben onze werkelijkheid wel erg complex gemaakt met allerlei systemen die ons soms hebben vervreemd van elkaar en van onze eigen behoeften.

Wat zijn die behoeften eigenlijk? Simpel gesteld heeft een mens twee behoeften. Wij willen ons zelf ontwikkelen, groeien en we willen een bijdrage leveren aan het geheel. Anthony Robbins, NLP goeroe, die uitgaat van zes universele behoeften van ieder mens, nuanceert dat enigszins. Een belangrijk begrip bij hem is motivatie. In beweging komen. Motivatie ontstaat als aan verschillende behoeften wordt voldaan. Bevrediging van alle behoeften is nodig,  alleen verschillen mensen nogal  in waar ze de prioriteit leggen. De één wil meer zekerheid, de ander wil graag belangrijk zijn, weer een ander gedijt bij een flinke dosis onzekerheid. Volgens hem, en ik neem dat ook waar, zijn mensen gemotiveerder naarmate er meer universele behoeften worden vervuld.  De zes behoeften op een rijtje, alhoewel ik een allergie heb voor lijstjes:

- 1 Zekerheid
- 2 Onzekerheid / Variatie
- 3 Belangrijkheid / Uniciteit
- 4 Liefde en verbinding
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- 5 Persoonlijke groei
- 6 Bijdrage aan een groter geheel

Met name de laatste is in deze tijd heel manifest. We zijn doorgeslagen in onze behoefte om onze eigenheid neer te zetten. Als je dit plaatst tegenover de behoefte aan saamhorigheid, dan lijkt eigenheid belangrijker te zijn. Een ontroerende  film in deze context is Japanse Levenslessen. Over meester Kanamori die op wel heel bijzondere wijze laat zien wat het belang is van delen.