Gisteren had ik weer een ontmoeting met Arie Voorburg. Hij
is als filosoof/ systeemecoloog bij Arcadis en betrokken bij diverse grote
innovatietrajecten in Rotterdam. Een heerlijk gesprek over ploeterende
piramides en bruisende netwerken. Traditionele organisaties lossen hun problemen
op met hiërarchie en routines, met harkjes en piramides. En die piramides
moeten plat. Een platte organisatie zit zo in elkaar dat routines voortdurend
vanzelf ter discussie worden gesteld waardoor je de condities creëert om je
voortdurend aan te passen aan de omgeving en tot vernieuwing komt. Arie nuanceert door in te zoomen op het
verschil tussen adaptatie en evolutie. Adaptatie is een intern proces en
evolutie is het ontvouwen daarvan in de buitenwereld.
Arie is een Veranderaar, iemand die het verschil wil maken. Ik
zie mijzelf meer als een Ontwikkelaar. Ik ben meer iemand die aansluit bij wat
is. Volgens mij leidt ontwikkeling altijd tot groei en verandering maar leidt
verandering niet altijd tot ontwikkeling. Toch maar eens aan Arie voorleggen.
Hierna had ik een voor het eerst in heel lange tijd weer een
ontmoeting met Rien. Rien is theoloog en uiterst behoedzaam. Ieder woord is
weloverwogen en toch ben ik dol op die man. Telkens verbaast het mij hoe
gemakkelijk we met elkaar omgaan. Moeiteloos. Ondanks of misschien wel dankzij
het feit dat we heel verschillend zijn, aanvaarden we elkaar volledig. Is
eigenlijk ook heel natuurlijk. Alles in de natuur neemt de weg van de minste
weerstand en zo is dat ook in onze relatie.
We spreken over het belang van levende rituelen en de dag van de
Dialoog die hij in Leeuwarden organiseert. Geen debat, geen discussie maar een
dag waarop mensen door diep te luisteren, door afstemming op zoek gaan naar
antwoorden. Zonder afstemming….ontstemming. Met Rien is die afstemming er
meteen. Zitten al snel op dezelfde golflengte en dat levert iedere keer weer
een verdieping op van onze vriendschap. Noem het geluk. En gelukkig ben ik als ik dat niet hoef te
zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten