Gisteren een dag vol perspectieven die begon met een bezoek
aan Spark Design, één van de grotere
ontwerpbureaus in Nederland. Het bedrijf is gevestigd in de Vertrekhal Oranjelijn aan de Rotterdamse
Lekhaven. Een bijzonder mooi gebouw met een prachtig
uitzicht, ook met een inktzwarte hemel, een gierende wind en striemende regen.
Op tien minuten loopafstand ligt het RDM
terrein. Als Spark in staat is om auto’s te laten vliegen dan moet het toch
ook mogelijk zijn om schoenen te ontwerpen waarmee je over water kunt lopen?
Ik houd er van om op tijd te komen maar ditmaal was ik wel
erg vroeg. De afspraak stond gepland voor de volgende week maar Evie en Sonja schoven wat in hun agenda’s
en het gesprek kon beginnen. Ik geniet er van als mensen niet alleen aandacht
voor hun agenda hebben maar ook een agenda voor aandacht. Past ook wel een
beetje bij het DNA van een ontwerper. Problemen zijn er om opgelost te worden
en zijn er geen problemen dan creëren we die wel.
Dit jaar bestaat Spark 20 jaar en dat gaat onder andere
gevierd worden met een jubileum boek. Vieren
vind ik een mooi woord. De teugels laten vieren, even achterover hangen, de
tijd vertragen en een feestje maken. Omdat
het leven niet vanzelfsprekend is. Ik denk wel eens dat veel projecten niet geïmplementeerd
worden omdat we vergeten, misschien verleerd hebben om te vieren. Vieren verbindt
het Doen weer met de Droom.
Als je droom omdraait, staat er Moord. Een mooie palindroom:
Moorddroom. Het is al snel duidelijk
dat medewerkers van Spark erg vervelend worden als ze tot middelmaat gedwongen
worden. Ze moeten grenzen opzoeken omdat alleen daar geleerd wordt en de
fascinatie is te vinden. En die fascinatie zit ook in kleine dingen. Niet alleen in vliegende auto’s maar ook in
het ontwerp van een barbecue tang. Subtiel en spectaculair. Het lijkt tegenstrijdig
maar is dat niet. Tijdens het gesprek merk ik voortdurend bij beide dames het
vermogen om met paradoxen om te gaan. Efficiënt en flexibel. Orde en chaos.
Samen en alleen. Structuur en vrijheid. De
kunst is om al deze schijnbare tegenstellingen alle gelijktijdig als waar te
zien en te proberen deze maximaal te benutten in de manier van organiseren. Het
is nog te vroeg om te zeggen maar ik ben onder de indruk van de manier waarop
Spark haar zaken voor elkaar lijkt te hebben.
“Ach, waren de mensen
wijs en wilden daarbij wel, de wereld was een paradijs, nu is ze veel een hel.”
Een zin uit een toneelstuk van
Shakespeare, die ik ooit in een vorig leven uitsprak. Het is fijn om in de
buurt te zijn van mensen als Evie en Sonja. Wijs en welwillend. Een mooie
kennismaking met een mooi bedrijf. Wordt vervolgd.
In het naar buiten gaan, loop ik Duzan Doepel tegen het lijf. Duzan is bio-klimatisch architect (www.doepelstrijkers.nl) . Een man met
een missie, die daaraan ook vastgehouden heeft in moeilijke tijden en nu
eindelijk de erkenning daarvoor krijgt. We hebben een kort gesprekje over zijn
inaugurele rede als lector van het kenniscentrum Sustainable Solutions van de Hogeschool.
Ik voel altijd veel vreugde als ik in zijn buurt ben.
De regen is opgehouden als ik tevreden de monumentale stalen
deur achter mij dicht doe. Een Hollandse lucht en een gesprek met echte mensen.
Hoe mooi kan het leven zijn? Hoopvol start ik de auto op weg naar het Wellant College dat mij gevraagd heeft
om projectleider te worden van een nieuwe opleiding: Urban Green Development. Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten