Gisteren was ik bij het Blanco Instituut om een
opstelling te doen met Mo en Merel. Mooie vrouwen in een mooie ambiance. ‘Wat
is je vraag en welk bewijs wil je zien dat er een verschuiving in je vraagstuk
is opgetreden? Ik vertel dat ik wel erg overtuigd zou zijn van de
schoonheid van hun methode als er aan het eind van de sessie een mogelijke
opdrachtgever belt met de mededeling dat mijn offerte is goedgekeurd.
Geen representanten maar twee vrouwen die sterk op
elkaar ingespeeld, posities innemen en weergeven wat er in mijn systeem
gebeurt. Een unieke ervaring die snel inzichtelijk maakt waar ik sta en wat
mijn zielsopdracht is. Tijdens de opstelling schiet een gedicht van Jimenez
door mijn hoofd.
Ik ben niet ik.
Ik ben hij,
die aan mijn zijde gaat, zonder dat ik
hem zie,
die ik vaak bezoek,
en die ik vaak vergeet.
Hij, die rustig zwijgt, als ik spreek,
die zachtmoedig vergeeft, als ik haat,
die rondzwerft, waar ik niet ben,
die recht op zal blijven staan, als ik
sterf.
Terwijl
ik naar de auto loop, vraag ik mij even af of ik langs Remy Mosch in Ophodenpijl zal gaan. Ik start de auto en
word gebeld door….Remy. Of ik een verhaal over een vitale vrucht wil schrijven.
Een betaalde klus. Een magisch moment. En kun je dat soort momenten
organiseren? Neen. Alhoewel? Blanco bellen? 0641841306
Geen opmerkingen:
Een reactie posten