Het is voor mij moeilijk om van de schoonheid van de
schepping te genieten als ik naar de lijsttrekkers kijk die gisteren gewonnen
of verloren hebben. Wat een verbale diarrhee. Geen substantie, alleen gebabbel
aan de oppervlakte. Maar wat gebeurt er onder de oppervlakte? Crisis met nog
weinig zicht op catharsis. En toch is die waarneembaar als je met andere
blikken gaat kijken. Niet vanuit chagrijn maar vanuit nieuwsgierigheid.
Een goede vriend herstelt op dit moment van een ernstige
ziekte. Kanker. Zelf is hij eind 50 en heeft een dochtertje van 3 jaar. Het
mooie is dat hij zich niet laat leiden door angst maar door nieuwsgierigheid. In
zijn hele leven heeft hij nog nooit in het ziekenhuis gelegen en nu wordt hij
geopereerd en gaat hij van onderzoek naar onderzoek. Zelf doet hij dat ook.
Onderzoeker en Ondervinder in één. Of misschien zou je kunnen zeggen dat hij
ondernemer is van zijn eigen levenspad. Met alle risico’s van dien. Ik herinner
mij een mooie uitspraak van hem: “Je moet
je daar hechten waar je niet wilt zijn.”
Misschien is het wel het verschil tussen noodlot en
lotsbestemming. Veel mensen ervaren de tijd van nu als bedreigend noodlot dat
op hun pad komt en waar ze niet van weg kunnen. En intussen doen ze, we
allemaal pogingen om maar van het Pad af te gaan om daarmee niet de gevolgen
onder ogen te hoeven zien. Een beetje zoals kinderen zich verstoppen onder de
dekens en tegen zichzelf zeggen dat ze er niet zijn.
Vanavond heb ik een ontmoeting met bijzondere mensen. 5
mensen die allemaal uitblinken op hun vakgebied. Allemaal bouwers en
architecten. Grensgebiedverkenners die grenzen niet zien als scheidingslijnen
maar als verbindingslijnen. Die nieuwsgierig zijn naar wat er aan de andere
kant te vinden is. Het thema van vanavond is evolutiesprong. Blijven we
aanmodderen waarbij we pogen om met steeds strakkere sturing de opgaven van
deze tijd de baas te blijven of maken we binnen organisaties en binnen onszelf
een sprong naar een volgende laag? Wordt vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten