Net als iedereen ben ik anders dan anderen. Alleen lijkt het alsof de meeste mensen zich er bij neer te leggen dat ze als alle anderen behandeld worden. Lijken te berusten in dat het niet anders is of kan. Je zou het ook onverschilligheid kunnen noemen dat in mijn beleving niets anders is als de motor van vervreemding.
Dit weekend hadden Renée en ik een training bij het NIVON. Over gastheer en gastvrouwschap. Ik had er al totaal geen zin in maar stemde toch in met Renée haar wens om te gaan. Had ik maar mijn poot stijf gehouden. Het was weer erg gezellig, kabbelend en iedereen leek zich er wel bij te voelen. Ik niet. Gelukkig Renée ook niet. Wij zijn beiden nogal leergierig en willen graag de diepte in. Zodra gesprekken aan de oppervlakte blijven, haak ik af. Sluit ik mij af of neem de boel over. Om dat te vermijden, zijn we halverwege afgehaakt. Emotioneel hadden we al veel eerder ontslag genomen. Ondanks dat we prima gesprekken hadden met individuele deelnemers aan de training. Zodra we weer in de groep zaten, kabbelde het bootje weer rustig verder. En we zaten veel in de groep. De tijd moest goed gebruikt worden nietwaar?
Ieder mens heeft het nodig om ergens bij te horen. Dat zit diep verborgen in ons systeem. Noem het stammenbewustzijn. Een stam zorgt voor bescherming, geeft richting en controleert. ( exact dezelfde aspecten die Manfred Kets de Vries noemt als essentie van leiderschap) In iedere stam werden die eigenschappen geconcentreerd in meestal twee leiders. Het opperhoofd en de spiritueel leider of medicijnman. Wil een groep groeien naar een levende leerwerkgemeenschap, een Community of Practise, dan is sterk leiderschap een vereiste. Aandachtig aanwezig zijn. Grenzen stellend en ruimte biedend. Geen sinecure maar wel een sine qua non. Daarnaast: wil je bouwen aan een gemeenschap, dan moet dat in het juiste tempo gebeuren zodat je het geheel achteraf kunt lezen. En dan ook nog met de juiste mensen op de juiste positie.
Nadat we afscheid hadden genomen van de groep , reden we naar Carla en Wessel die 50 kilometer verder op wonen. Wat een verschil. Wat een warme ontvangst. Wat een aandacht. Noem het liefde. En dat gaat altijd gepaard met een gevoel van gezien, gehoord en begrepen worden. Om van daaruit te zien, te horen en te begrijpen. Of andersom, weet dat niet precies. En dat is anders dan het proberen iedereen naar de zin te maken. Heel wat anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten