Doe ik sommige zaken niet omdat ze moeilijk zijn of zijn ze
juist moeilijk omdat ik ze niet doe? De vraag is makkelijker gesteld dan beantwoord.
Daarom houd ik waarschijnlijk ook van vragen stellen. Luie, langzame vragen.
Trage vragen juist in een tijd waarin de externe klok steeds sneller lijkt te
lopen. De klok dicteert de waan van de dag. Juist dan is het belangrijk om stil
te staan omdat als we dat niet doen, de boel uiteindelijk stagneert. En dat lijkt op dit moment ook op
grote schaal te gebeuren. Maar wanhoop niet, de redding komt altijd op het
laatste moment.
Moeilijke dingen hebben altijd met momenten van twijfel te maken. Geen twijfel, geen
vooruitgang. Beetje twijfel, beetje vooruitgang. Grote twijfel, grote
vooruitgang. Twijfel betekent toestaan dat je het even niet weet. Even
stilstaan bij het werken aan de weg. En
op een weg kom je kruispunten tegen. En soms staan daar richtingaanwijzers.
Verboden in te rijden. Doodlopende weg. Ravijn. Maar met 180 km per uur zie je die
vaak niet. Ongeluk verzekerd maar gelukkig zijn we ook daar weer voor
verzekerd. Alleen de premies worden steeds hoger.
Twijfels hebben ook te maken met angst voor falen. En soms
zijn we verslaafd aan die angst. Faalslaaf. Bang om een eerste stap in het onbekende
te zetten. Bang om een risico
te nemen. Wellicht zit het
werkelijk falen niet in de angst om te mislukken maar in het vermijden van het
risico. Risico is de spiegel van vertrouwen. Courage is the willingness to be afraid and
act anyway. Aardig is dat het word courage dezelfde stam heeft als
het Franse coeur. Ons hart. Onze kern. Alleen door stil te staan bij onze twijfel, komen we een stap verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten