Moeite met moeite

Het is alsof de duivel er mee speelt, maar de laatste dagen stoor ik  mij enorm aan de gemakzucht waarmee mensen omgaan met simpele zaken als het betalen van facturen of het nakomen van afspraken. Laaiend word ik daarvan. Als klap op de vuurpijl heb ik de telefoon op de hoorn gegooid na een telefonische ruzie met mijn goede vriend E. Ik had hem al een tijdje niet gezien of gesproken en wachtte tot hij eindelijk het initiatief zou nemen voor een ontmoeting. Gekrenkte trots. Bij hem waarschijnlijk ook. Even twijfelde ik of ik hem wel zou bellen en normaal is mijn stelregel dan, bij twijfel niet inhalen.  Nu ging ik daar aan voorbij en het resultaat was dat ik woedend halverwege het gesprek middenin een zin van hem de verbinding verbrak. Hij verweet mij gemakzuchtig te zijn, de lul. Als er iemand is die gemakzuchtig omgaat met onze relatie dan is hij dat wel. Waar is hij als ik hem nodig heb?

De Dikke geraadpleegd. Gemakzuchtig (bn) zijn gemak zoekend, moeite en inspanning vermijdend, zijn taak te licht opvattend. Dat herken ik wel. Gemak dient de mens en liever kies ik, als alles in de natuur, de weg van de minste weerstand. Ben ik mijzelf nou weer aan het goedpraten? Ben ik  bezig met het reduceren van de dissonantie? Ben bang van wel. Ik wil ook hier weer snel van af zijn. Vlug naar het volgende. Afgeleid.

Laat ik nu eens daar hechten, 

waar ik niet wil zijn.

Laat ik nu eens  de andere weg nemen.  Laat ik nu eens daar hechten, waar ik niet wil zijn, zoals mijn vriend A. dat noemt. Ik kan mij alleen irriteren aan iets als gemakzucht omdat ik dat herken in mijzelf. Je kunt niet kennen wat je niet kent. Daarom heet dat ook herkennen. Ik vind het altijd lekker als ik plotseling zie waar woorden vandaan komen. Terug naar de gemakzucht en de moeite. Zodra ik vermoed dat iets niet vanzelf gaat, haak ik af of delegeer het makkelijk naar een ander. Vaak ga ik dan voorbij aan de inspanning die bepaalde zaken kosten en verwacht van anderen dat die dat redelijk moeiteloos oplossen. Ik bedenk dan allerlei smoezen om het zelf maar niet aan te pakken. Daar zou ik wel van af willen. Maar wil ik daar echt van af of is het weer het zoveelste traject waar ik aan begin en dat ik waarschijnlijk niet zal afmaken?  Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Wat een vervelend verhaaltje wordt dit weer. Ik kan toch wel wat leukers verzinnen?